Italië herbergt het grootste deel van het totale artistieke en historische erfgoed van de wereld. Door het hele land heen zijn meer dan 60.000 werken geregistreerd die gekwalificeerd kunnen worden als cultureel erfgoed (Risk Map, ICR 1996).
In de afgelopen decennia heeft het historisch-artistiek erfgoed in het algemeen een grotere mate van verval ondervonden dan in het verleden, waarbij luchtvervuiling een van de belangrijkste facturen is die aan dit proces bijgedragen heeft.
De belangrijkste oorzaken van het verval van de materialen komen voort uit twee bronnen: natuurlijke oorzaken (zoals vorst, kristallisatie van zout, het microklimaat en temperatuurveranderingen) en antropogene oorzaken, waarvan luchtvervuiling de voornaamste is.
Luchtverontreiniging heet een afbrekende werking waardoor de chemische, fysische en biologische eigenschappen van de lucht veranderen, waardoor de artefacten op min of meer ernstige wijze aangetast worden.
Een van de meest verontreinigende stoffen zijn atmosferische deeltjes, met name koolstofdeeltjes die ontstaan door de verbranding van fossiele brandstoffen, die zich op kunnen hopen en werken van steen en brons, schilderijen en fresco's aan kunnen tasten.
Deze stoffen zijn in staat om te zorgen voor verval van een werk, en kunnen afkomstig zijn uit verschillende bronnen, met name:
Verbrandingsprocessen in industrieën en huishoudens die luchtverontreinigende stoffen, zoals kooldioxide, zwaveldioxide en koolstofdeeltjes genereren.
Verkeer(productie van oxiden van koolstof, stikstof en zwavel, deeltjes en poeders afkomstig van slijtage van het wegdek, banden en onverbrande koolwaterstoffen).
Verwerking van artefacten in industriële processen en de verbranding van afval die dampen van organische oplosmiddelen, zwaveltrioxide, waterstofchloride, stikstofoxiden, onverbrande koolwaterstoffen en deeltjes in de atmosfeer brengen.
De IBIX®-methode is geïndiceerd voor de reiniging van monumentale werken van steen, oude terracotta en baksteen, werken die bijzonder delicaat zijn en die roetplekken, vlekken door atmosferische deeltjes, koolzuur en afzettingen die zich in het materiaal vastgezet hebben vertonen. Deze methode maakt het mogelijk om de natuurlijke beschermingslaag van het artefact (oude patina) te behouden.